Artysta interdyscyplinarny, fotografik nieograniczony sztywnymi ramami jednego medium. Jego kadry są malarskie, umuzycznione, teatralne, nie są jedynie martwym wycinkiem rzeczywistości. Snują opowieści, czasem zupełnie odrealnione, a czasem dobrze nam znane – tańczą i grają, nie zastygają w bezruchu. Eksperymentuje z kompozycją i kadrowaniem, szuka niebanalnych rozwiązań, bawi się kolorem i światłem. Podkreśla, że najlepsi fotografowie są także malarzami.

Urodzony w Olsztynie, absolwent Uniwersytetu Ekonomicznego w Poznaniu, od ponad 30 lat związany z tym miastem, fotografik, artysta, muzyk, kompozytor. Szybko zdał sobie sprawę, że jego zawodowa kariera musi być związana z jego życiową pasją, fotografią. Ta pasja wprowadziła Igora do szeroko pojętego świata mody. Zafascynowany pięknem pracował z modelkami i projektantami na całym świecie, realizując sesje zdjęciowe m.in. w Los Angeles, Paryżu, Mediolanie, Seulu, Sankt Petersburgu czy Szanghaju. Współtworzył Magazyn Take Me, dla którego przygotowywał wyjątkowe zdjęcia okładkowe. W Polsce i całej Europie jego zdjęcia ukazywały się w we wszystkich największych magazynach – Vogue, Elle, Viva, Fashion, Machina, Gentleman, itd. Zasiadał w jury wielu konkursów, był też akredytowanym fotografem Miss Polski i Miss Supranational. Wiele polskich supermodelek rozpoczynało swoje światowe kariery z jego fotografiami w portfolio. W fotografii modowej dąży do tego, by tworzyć dzieła wychodzące poza ramy komercyjnych zdjęć reklamowych.

Portretuje ludzi kultury i sztuki, zwłaszcza związanych ze światem muzyki. Ten od zawsze był jego drugą wielką miłością, sam gra i komponuje. Całym sobą żyje w kulturze. Fascynują go ludzie kreatywni, ludzie, dzięki którym możemy doświadczać i przeżywać, wewnętrznie się rozwijać i wzbogacać duchowo. Czarno-biała sesja portretowa poświęcona ludziom szeroko rozumianej sceny artystycznej jest hołdem dla kreatorów. Widzimy tu osobistości takie jak Tomasz Stańko, Jan Nowicki, Jan AP Kaczmarek, Soyka, Maciej Maleńczuk, Justyna Steczkowska i wielu innych, a każdą fotografię wyróżnia unikatowy charakter, nastrój, który Igor potrafił uchwycić i w ten sposób odmalować osobowość i temperament każdego z artystów. To co ich łączy to żądza tworzenia i moc poruszania – wywoływania ludzkich emocji.

Prace Igora są zapisem jego wrażliwości na wszystko, co piękne, a jego twórczość – inspirowana starszymi od fotografii dziedzinami sztuki – charakteryzuje często powracający motyw kobiety ofelicznej, kobiety w ekstazie. Oniryczna aranżacja przywołująca na myśl prerafaelickie obrazy. Opowieści Igora są ulotne i zwiewne, z pogranicza urojenia i wspomnienia. Charakterystyczna dla wielu jego prac efemeryczność przywołuje na myśl sen, który rozpływa się w naszej pamięci po przebudzeniu. Kobiety reprezentują w jego twórczości siłę – żywioł równie piękny co niebezpieczny – wabią jak mityczne syreny.